The Neverending Story

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan.

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft?

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei…

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en ...

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en eenmaal op kruissnelheid leek er geen stoppen aan. Maar plots uit het bosje naast de tuin duikt daar

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en eenmaal op kruissnelheid leek er geen stoppen aan. Maar plots uit het bosje naast de tuin duikt daar niemand minder dan Emilie Swusten op.

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en eenmaal op kruissnelheid leek er geen stoppen aan. Maar plots uit het bosje naast de tuin duikt daar niemand minder dan Emilie Swusten op. En toen gingen Kristien en Emilie uit gezelligheid een ijsje eten bij de Potter.

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en eenmaal op kruissnelheid leek er geen stoppen aan. Maar plots uit het bosje naast de tuin duikt daar niemand minder dan Emilie Swusten op. En toen gingen Kristien en Emilie uit gezelligheid een ijsje eten bij de Potter. Harry of ...

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en eenmaal op kruissnelheid leek er geen stoppen aan. Maar plots uit het bosje naast de tuin duikt daar niemand minder dan Emilie Swusten op. En toen gingen Kristien en Emilie uit gezelligheid een ijsje eten bij de Potter. Harry of Herrie was de voornaam van de uitbater, dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Kristien nam wel 3 bollen vanille ijs, Emilie Swusten bestelde er slechts 1, tot grote ergernis van...

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en eenmaal op kruissnelheid leek er geen stoppen aan. Maar plots uit het bosje naast de tuin duikt daar niemand minder dan Emilie Swusten op. En toen gingen Kristien en Emilie uit gezelligheid een ijsje eten bij de Potter. Harry of Herrie was de voornaam van de uitbater, dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Kristien nam wel 3 bollen vanille ijs, Emilie Swusten bestelde er slechts 1, tot grote ergernis van Joris. Nu was het ijs op en kon hij niets meer bestellen, behalve...

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en eenmaal op kruissnelheid leek er geen stoppen aan. Maar plots uit het bosje naast de tuin duikt daar niemand minder dan Emilie Swusten op. En toen gingen Kristien en Emilie uit gezelligheid een ijsje eten bij de Potter. Harry of Herrie was de voornaam van de uitbater, dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Kristien nam wel 3 bollen vanille ijs, Emilie Swusten bestelde er slechts 1, tot grote ergernis van Joris. Nu was het ijs op en kon hij niets meer bestellen, behalve...

Maarten, u dient dit verhaaltje aan te dikken met een inventief zinnetje, bitte..

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en eenmaal op kruissnelheid leek er geen stoppen aan. Maar plots uit het bosje naast de tuin duikt daar niemand minder dan Emilie Swusten op. En toen gingen Kristien en Emilie uit gezelligheid een ijsje eten bij de Potter. Harry of Herrie was de voornaam van de uitbater, dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Kristien nam wel 3 bollen vanille ijs, Emilie Swusten bestelde er slechts 1, tot grote ergernis van Joris. Nu was het ijs op en kon hij niets meer bestellen, behalve de teelbal van de eigenaar. Hiermee was Joris' honger direct over, maar toch...

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en eenmaal op kruissnelheid leek er geen stoppen aan. Maar plots uit het bosje naast de tuin duikt daar niemand minder dan Emilie Swusten op. En toen gingen Kristien en Emilie uit gezelligheid een ijsje eten bij de Potter. Harry of Herrie was de voornaam van de uitbater, dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Kristien nam wel 3 bollen vanille ijs, Emilie Swusten bestelde er slechts 1, tot grote ergernis van Joris. Nu was het ijs op en kon hij niets meer bestellen, behalve de teelbal van de eigenaar. Hiermee was Joris' honger direct over, maar toch moeten we dit stukje in het verhaal eigenlijk censureren, omwille van..

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en eenmaal op kruissnelheid leek er geen stoppen aan. Maar plots uit het bosje naast de tuin duikt daar niemand minder dan Emilie Swusten op. En toen gingen Kristien en Emilie uit gezelligheid een ijsje eten bij de Potter. Harry of Herrie was de voornaam van de uitbater, dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Kristien nam wel 3 bollen vanille ijs, Emilie Swusten bestelde er slechts 1, tot grote ergernis van Joris. Nu was het ijs op en kon hij niets meer bestellen, behalve de teelbal van de eigenaar. Hiermee was Joris' honger direct over, maar toch moeten we dit stukje in het verhaal eigenlijk censureren, omwille van eventueel meelezende jeugd. Nu, Joris besloot dan maar naar een ander ijskraampje te gaan, maar onderweg gebeurde een hele boel nare dingen, bijvoorbeeld...

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en eenmaal op kruissnelheid leek er geen stoppen aan. Maar plots uit het bosje naast de tuin duikt daar niemand minder dan Emilie Swusten op. En toen gingen Kristien en Emilie uit gezelligheid een ijsje eten bij de Potter. Harry of Herrie was de voornaam van de uitbater, dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Kristien nam wel 3 bollen vanille ijs, Emilie Swusten bestelde er slechts 1, tot grote ergernis van Joris. Nu was het ijs op en kon hij niets meer bestellen, behalve de teelbal van de eigenaar. Hiermee was Joris' honger direct over, maar toch moeten we dit stukje in het verhaal eigenlijk censureren, omwille van eventueel meelezende jeugd. Nu, Joris besloot dan maar naar een ander ijskraampje te gaan, maar onderweg gebeurde een hele boel nare dingen, bijvoorbeeld de strelende wind die Joris' prachtige kruin trotseerde, hier kon hij niet mee lachen, omdat..

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en eenmaal op kruissnelheid leek er geen stoppen aan. Maar plots uit het bosje naast de tuin duikt daar niemand minder dan Emilie Swusten op. En toen gingen Kristien en Emilie uit gezelligheid een ijsje eten bij de Potter. Harry of Herrie was de voornaam van de uitbater, dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Kristien nam wel 3 bollen vanille ijs, Emilie Swusten bestelde er slechts 1, tot grote ergernis van Joris. Nu was het ijs op en kon hij niets meer bestellen, behalve de teelbal van de eigenaar. Hiermee was Joris' honger direct over, maar toch moeten we dit stukje in het verhaal eigenlijk censureren, omwille van eventueel meelezende jeugd. Nu, Joris besloot dan maar naar een ander ijskraampje te gaan, maar onderweg gebeurde een hele boel nare dingen, bijvoorbeeld de strelende wind die Joris' prachtige kruin trotseerde, hier kon hij niet mee lachen, omdat Joris last had van een acuut haaruitvalprobleem. Aangekomen bij het Kuipershof, bleven slechts enkele haren en zijn snorharen over. De man van het ijskraam..

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en eenmaal op kruissnelheid leek er geen stoppen aan. Maar plots uit het bosje naast de tuin duikt daar niemand minder dan Emilie Swusten op. En toen gingen Kristien en Emilie uit gezelligheid een ijsje eten bij de Potter. Harry of Herrie was de voornaam van de uitbater, dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Kristien nam wel 3 bollen vanille ijs, Emilie Swusten bestelde er slechts 1, tot grote ergernis van Joris. Nu was het ijs op en kon hij niets meer bestellen, behalve de teelbal van de eigenaar. Hiermee was Joris' honger direct over, maar toch moeten we dit stukje in het verhaal eigenlijk censureren, omwille van eventueel meelezende jeugd. Nu, Joris besloot dan maar naar een ander ijskraampje te gaan, maar onderweg gebeurde een hele boel nare dingen, bijvoorbeeld de strelende wind die Joris' prachtige kruin trotseerde, hier kon hij niet mee lachen, omdat Joris last had van een acuut haaruitvalprobleem. Aangekomen bij het Kuipershof, bleven slechts enkele haren en zijn snorharen over. De man van het ijskraam bood hem prompt enkele pruiken aan, Joris nam de rosse omdat hij ...

Er waren eens twee beren en die verveelden zich in het grote bos. Ze waren op zoek naar een nieuw vriendje dat met hun wilden spelen. Toen kwamen ze Egbert, het vrolijke konijn tegen. Maar vandaag was hij niet zo vrolijk, hij was zijn favoriete wortel kwijt. Dus met tranen in zijn ogen, ging hij naar de twee beren in de hoop dat deze zijn favoriete wortel hadden gezien. Maar deze beren hadden geen oog voor het konijn, alleen honing interesseerde hen, zo gingen de 2 beertjes broodjes smeren(mét honing).... Maar voor ze die honing konden smeren, moesten eerst het bijennest trotseren. Maar deze hing zo hoog, zodat ze de ladder bij nonkel Fons moesten gaan halen, was deze toch wel nie thuis zeker!! Toch deed Tante Kaat 1 huisje verder wel open. Na een stukje vlaai en drie uur luisteren wat er in de voormiddag gebeurd was, vroeg ik of ze wist waar Fons zat. Toen hoorde ze 'bonkers' bij de buren: dit wil dus zeggen: ik bonkte iemand op de deur. Aangezien men 'bonkers' hoorden, was Kristien natuurlijk weer meteen bij de pinken en begin schaamteloos mee te zingen. Ze kwam meteen tot het besef dat dit lied een echte 'billekletser' was/is, wat haar eraan deed denken dat ze het deeg voor de taart nog in de oven moest zetten. Dit ging helaas niet ,want haar water was op. Dus besloot ze om iets anders te gaan doen, ze dacht eraan om haar 'benodigdheden' bij avondwinkel sonja te gaan kopen, maar er was 1 dingetje dat ze daar niet hadden, een pingpongtafel. Dus moest ze nog naar een andere winkel, of op rooftocht, in ieder geval toch: te voet(en het was bijna donker)! Gelukkig had ze een hoofdlamp bij (je weet wel zo een lamp met 2 banden die je op je hoofd kan zetten net als de mijnwerkers vroeger). Deze speciale klederdracht kan enkele verklaringen hebben: Of ze gaat de pingpongtafel in een oude mijngroeve zoeken, of het is Kristiens favoriete uitrusting. In ieder geval, ze moest en zou een pingpongtafel vinden, tenzij... Op haar weg naar de onbekende eindbestemming kwam Kristien Egbert, het vrolijke konijn, tegen. Al zag deze er niet meer echt vrolijk uit, maar eerder wraakzuchtig. Met kloppende aders in de hals vroeg hij aan Kristien:" Heb jij mijn wortel gezien, jeweetwel, die oranje hé", waarop Kristien antwoordde: “Maar jij ziet er wel mooi uit eigenlijk”, en begint spontaan te flirten met Egbert, het vrolijke konijn, die al spijt had dat hij het had gevraagd. Hij begon te watertanden door het verlangen naar de wortel, maar Kristien had een heel andere voorstelling gemaakt bij het naar-beneden-stromend water, namelijk kon ze het niet hebben wanneer er spontaan een konijn begon te kwijlen dus liet ze bij wat het was & ging verder in haar avontuur maar plots kwam er een ander konijn aangelopen, die opzoek is naar een selder. 'Excuseer me.' sprak het konijn. 'Hebt u misschien mijn selder gezien?' Waarop Kristien antwoordde:" Dat is een rare vraag die je daar stelt, zo midden in de nacht, in je onderbroek..." En toen werd Kristien wakker van deze droom, kijk rond haar en zag een gestoofde konijne schotel naast haar bed staan. Hoe dat daar terechtkwam, weet geen kat, zelfs de hond niet. Over honden gesproken: Wisten jullie dat blaffende honden niet bijten? Maar de twee beren dachten hier anders over, want zij hebben eens een hond gezien, jongens jongens wat was die hard aan het blaffen. Maar intussen was Egbert nog steeds op zoek naar zijn mooie oranje peen. Al sinds dag en dauw is hij spoorloos verdwenen. Aangezien ons arme stakker deemoedig werd van dit alles, werd het hem allemaal een beetje teveel en verdween in alle anonimiteit van deze aardbol. Zal iemand ooit te weten komen wat er met het konijn gebeurd is? Het antwoord is: nee. Toch liet het konijn de gedachten van Kristien niet los. Ze at van de gestoofde konijne schotel en besloot op zoek te gaan naar het praktisch onvindbare. Dus besloot ze maar te graven in de bodem van haar moestuin die haar moeder zo zorgvuldig had aangeplant dat het een streling voor het oog was, Moeder kon hier echter niet mee lachen. Ze begon te kijven en papaatje die zou slaan. Zou dit tafereel ons doen denken aan een liedje dat men ergens ooit in het verleden geleerd heeft? Nee, maar plotseling kwam er een struisvogel aangehuppeld, die dacht van wel en hij zei: "Klein klein kleutertje wat doe jij in mijn bos?" Het ging van kwaad naar erger voor ons Kristientje, het leek wel een neverending story, zeker nu de struisvogel recht op Kristien kwam afgespurt en eenmaal op kruissnelheid leek er geen stoppen aan. Maar plots uit het bosje naast de tuin duikt daar niemand minder dan Emilie Swusten op. En toen gingen Kristien en Emilie uit gezelligheid een ijsje eten bij de Potter. Harry of Herrie was de voornaam van de uitbater, dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Kristien nam wel 3 bollen vanille ijs, Emilie Swusten bestelde er slechts 1, tot grote ergernis van Joris. Nu was het ijs op en kon hij niets meer bestellen, behalve de teelbal van de eigenaar. Hiermee was Joris' honger direct over, maar toch moeten we dit stukje in het verhaal eigenlijk censureren, omwille van eventueel meelezende jeugd. Nu, Joris besloot dan maar naar een ander ijskraampje te gaan, maar onderweg gebeurde een hele boel nare dingen, bijvoorbeeld de strelende wind die Joris' prachtige kruin trotseerde, hier kon hij niet mee lachen, omdat Joris last had van een acuut haaruitvalprobleem. Aangekomen bij het Kuipershof, bleven slechts enkele haren en zijn snorharen over. De man van het ijskraam bood hem prompt enkele pruiken aan, Joris nam de rosse omdat hij weet dat dat de stijlvolste keuze was uit het assortiment van pruiken dat de ijskraam aanbood. Trots met zijn nieuwe pruik paradeerde hij door de straten, waar alle blikken op hem gericht waren. Ineens komt er een man op hem af en zegt ...