King of the hill

Ik had duidelijk nood aan een opkikker en ging naar Mario Land, waar mijn goed vriend Mario werkzaam was. Mario gaf me een paddenstoel en een ster die ik ten alle tijde kon gebruiken. Verder leende ik zijn Mario Kart om asap terug bij de berg te komen. Eens daar aangekomen, vermoeid van de lange tocht over de Alpen en woestijngrond, kon ik zijn paddenstoel wel gebruiken. Ik nam deze in en ik werd zeker zo groot als Ellis van Wonderland. Het leek wel een evolutie van mezelf! Maar er was slechts 1 probleempje, toen ik Joren wou overdonderen met mijn reusachtig lijf, was ik al 1x op een cactus getrapt en dus was ik weer klein. Ik wou het risico niet lopen nog een keer op een cactus te trappen en helemaal naar beneden te tuimelen, dus besloot ik ook gebruikt te maken van mijn ster. Ik begon helemaal te flikkeren en alles wat ik aanliep, was vernietigd. Dus trok ik een klein sprintje naar boven, stromde het paleis binnen en gaf King Joren een beuk recht tegen zijn pancreas. Hij vloog (via de schoorsteen, red) naar buiten en volgens de legende hield hij Jorn gezelschap aan de voet. Alle inwoners hadden King Joren door de schoorsteen zien vliegen en toen King Jente naar buiten kwam, niet meer flikkerend overigens, wisten ze direct hoe laat het op de wereld was. Wie laatst flikkert, best flikkert.

Aangezien ik King Jente persoonlijk ken, ken ik meteen zijn zwakke plekken. Wegens een orthodontische ingreep, heeft King Jente nog steeds een ijzeren beugel in zijn mond. Dus vooraleer ik de heuvel bezoek, ga ik even langs, langs mijn beste vriend, Merlijn, de tovenaar, om een extra magnetischerend drankje te maken. Met dit drankje ga ik langs bij Koning Jente en biedt hem een koel, lekker biertje aan voor de strijdbijl wat te begraven. Zo achterdochtig als ie is, weigert hij eerst, maar een fris pintje kan hij toch uiteindelijk niet afslaan. Onwetend, wordt zijn beugel ongelooflijk magnetisch en trekt het de ijzeren strijdbijl aan, die we zo net hadden begraven. Deze vliegt uit de grond en vliegt recht op het hoofd van jente. De strijdbijl penetreert zijn schedel, maar niet dodelijk natuurlijk. Hij verliest wel het bewustzijn en wordt met Hillbulance afgevoerd naar het ziekenhuis, in de vallei van de heuvel. Het volk ziet zijn koning bewusteloos de berg verlaten en roepen om een nieuwe heerser. Ik, zo edelmoedig als ik ben, doe wat het volk van me vraagt en wordt de nieuwe king of the hill!

Ook Mayo was enkele jaren geleden een trouwe bondgenoot, maar de laatste jaren zijn we daar een liefdeskwestie uit elkaar gegroeid en werd onze coëxistentie niet langer gegarandeerd. Ik heb wel, uit een vertrouwbare bron, dat Koning Mayo graag nog enkele kilootjes zou verliezen tegen eind deze zomer. Hij onderhoudt zijn conditie op een versleten hometrainer die tape en secondenlijm overeind blijft. Nog geen 5 minuten passeerde er een heuse stoet zigeuners, die King Mayo ook al eerder ontmoette, en vroeg hen waar ik dergelijke hometrainers kon vinden. Plots kwam Woutertje, met een frietje in de hand, tevoorschijn uit de menigte en bood me een interessant voorstel aan. Hij had namelijk nog een splinternieuwe fiets op rollen in zijn zigeunerwagen liggen die hij van zijn peter Jan cadeau kreeg. Woutertje is wel een lieve persoon maar ook een beetje schijnheilig. Hij nam dit cadeau met een glimlach aan, maar was eigenlijk te lui om dit product de nuttigen, daar het geen geld opbracht. Nu had ik een voorstel dat voor HEM interessant was. Ik vroeg hem deze fiets een beetje te manipuleren zodat de rollen vastgesoldeerd waren en dus ook niet meer konden ronddraaien en wanneer hij op de trappers ging, de fiets met volle vaart vooruitschoot. Ik vroeg hem ook of hij dit cadeau wilde inpakken en zou willen afleveren aan de grote poort van het paleis en in ruil kreeg hij een overvloed aan geld. Alles verliep volgens plan en ik keek vanop een veilige plek die toch in de buurt van het paleis lag, en wachtte op het dagelijkse fietsuurtje van Koning Mayo. Na een lange nacht vol feesten op het paleis, gingen de feestvarkens slapen. Ik ging ook uit de bol op nummer als 'Zeil je voor het eerst' en 'Heb je even voor mij'. Maar de dag nadien moesten deze caloriën verbrand worden. Hij stapte zijn fiets op en inderdaad: Hij vloog vooruit, recht door de binnenkoer en verliet op deze wijze ook het paleis, door de grote poort. Daar stond hij dan, in zijn marcelleke en spannend broekje van Rabobank, onderaan de berg. Onderweg kwam hij de zegevierende Koning Joren tegen die de troon met alle plezier overnam.

Ik verbleef enkele nachten in het Hillziekenhuis alvorens ontslagen te worden. Dit gaf me de kans een plan uit te dokteren tegen King Joren. Ik bleef op de hoogte van de machtswissel via het Journaal ( De Hill was top of the bill na de heerschappij van King Jorn enige tijd geleden.. ). Eerst dacht ik, dit is verloren tijd, zo in het ziekenhuis, maar toen ik het gordijn eens openschoof, zag ik dat Marsupilami werd behandeld door dierendokter Tom ( mensen- en dierenziekhuis was niet apart ) ! Ik vertelde hem dat ik Joren graag zou opvolgen als koning. Hij moest mij helpen en in ruil zou ik een dierenziekenhuis bouwen. Hij stemde in en we beraamden een plan. Marsumipilami, met zijn lange staart, achtervolgde Joren en wanneer er niemand keek, draaide hij zijn staart rond de nek van Joren, draaide hem verscheidene keren rond in de lucht en gooide hem van de berg. Jente maakte zijn blijde intrede.

Marsupermanli is Jente natuurlijk ook niet. Onlangs keek in nog een in mijn uitgebreide familiestamboom, en merkte en bizarre identiteit in mijn, toch wel succesvolle, familiestamboom. Inderdaad, Koning Jente zijn arrogante blik sprong me direct in het oog. Maar aangezien we toch ergens familie zijn, zullen we ook wel enkele genetisch bepaalde dagelijkse handelingen hebben. Wat bleek: Jente had een strakke dagindeling, zoals de monniken en paters, en dat was vrij ongewoon voor onze familie, omdat we alles op ons af laten komen en de zaken pas aanpakken wanneer ze zich voordoen. Toch waren er overeenkomsten, zo had hij dagelijks zijn vertier in sportwereld en, jawel, hij trachtte zijn IntelligentieQuotiënt op te krikken doormiddel van een privé-leraar die hoogaangeschreven staat. Jente, leergierig als hij is, hechtte enorm veel belang aan dit moment van de dag en daarvoor moest dan alles wijken. Vorige week leerde hij over de stelling van Pythagoras en het ontbinden in factoren, gisteren over Napoleon en zijn vriend Hitler, en vandaag was het de beurt aan de geografie(=Aardrijkskunde). Vandaag zouden ze beginnen met de windrichtingen, en daar had de meester een opmerkelijk ezelsbruggetje voor: Nooit Opstaan Zonder Wekker. Jente besteedde veel aandacht aan zulke hulpmiddeltjes, maar had soms moeite met figuurlijke dingen letterlijk te interpreteren.

In het omvangrijk kasteel was quasi alles aanwezig, behalve een kandelaar en een lode pijp, maar dit bleek niet zo belangrijk te zijn. Maar er was iets anders wat wel een belangrijk ontbrekend rekwisiet bleek te zijn: De wekker. Helaas was er in de nabijheid slechts 1 winkel die op dat moment juist zijn jaarlijks verlof in had gezet. Brute pech dus..

Die avond na zijn aardrijkskundige ontdekkingen ging hij slapen en sliep als een roos. Hij sliep zelfs zo vast dat hij niet meer wakker werd, denkende dat hij niet meer mocht opstaan omdat hij geen wekker bezat. Ik vernam via een betrouwbare bron al deze waarnemingen en nam het lot in eigen handen. Ik belde bij het kasteel aan en deed me voor als een oude vriend. Ik kende de weg naar de slaapkamer nog van in mijn regeerperioden en tilde jente op. Ik gooide hem uit zijn raam in het slootje dat het kasteel omsingelde.
Vanaf nu ben ik terug king.

Wat bleek: mijn assistent was zo dom geweest de wekker uit het venster te gooien, waardoor ik dus nooit wakker geworden zou zijn. Maar toen ik op de grond viel, ging net mijn wekker af. Dat was toeval, ik landde net op dezelfde plek als mijn wekker. Ik wist niet waar ik was, maar het was tamelijk bergachtig. Ik keek eens iets verder dan zijn neusvleugel lang was en zag dat de vliegende bol van Professor Gobelijn nog in het landschap te bespeuren was. Toen ik deze in gebruik wou nemen, zag ik dat hij een beetje aangepast was: het was een ufo geworden, maar de bestuurwijze was nog steeds dezelfde gebleven. Ik ging eens langs bij mijn goede vriend Harry Leen om te vragen of hij zin had in een ritje. Hij stemde in en we vlogen over de Hill. De grasvelden lagen er maar zwak bij en ik zei tegen Harry: 'Harry jongen, ik denk dat ze jouw diensten hier wel is kunnen gebruiken. Hier kan je meer verdienen als je aalmoes in Breugel.' Hij dacht erover na en bood vervolgens zijn diensten aan bij King Joren. Deze weigerde resoluut. Harry was naar eigen zeggen niet goed genoeg. Mr Leen zinde op wraak en ik zei dat ik zijn hulp wel eens kon gebruiken, aangezien hij net op dat moment last had van een spetterpoep ( geen vuil taalgebruik, je moet een kat een kat noemen ) en ik dacht daar handig gebruik van te maken. Ik nam hem nog eens mee over de Hill en wanneer we erboven hingen, hing Harry zijn aars door het venster en werd het weiland besproeid met kak. De schade was enorm en Joren had geen geld meer over na zijn propaganda-optredens en de omkopingen om de reiniging op zich te nemen. Wanneer dan een man met geld over de brug/berg komt om de poetsbeurt van de stad te verzekeren, is het snel gebeurd. De inwoners eisten, met spandoeken enzo, dat de King werd afgezet en Jente zijn opvolger moest worden. Jente was euforisch

Oké, ik moet toegeven: Die Jente, daar valt niet mee te sollen. Dus ik druipte af van deze berg en was mokkend en mopperend mijn beklag aan het doen. Maar ik ben zo iemand die niet echt tegen zijn verlies kan en besloot om toch terug opnieuw een gooi te doen naar MIJN troon. Ik had het plan Jente uit te dagen voor een duel.

Ik raapte al mijn moed bijeen, die her en der verspreid lagen, en klopte aan bij de poort van het kasteel. De portier deed het luikje open en vroeg me wat mijn plannen waren. Nadat ik dit alles uit de doeken gedaan had en hij ook de permissie aan de King had gevraagd, mocht ik binnen, onder begeleiding weliswaar. Eens aangekomen bij de troon waarop Jente zetelde, lichtte ik mijn bedoelingen verder uit.
Hij vroeg:" Wa stelt ge dan voor?"(vrij bot taalgebruik voor een koning, maar bon)
Waarop ik antwoordde:" Blad, steen, schaar? Want mijn tijd is vrij beperkt."
Koning Jente sloeg dit voorstel direct de wind in, omdat hij niet zo van dit spelletje hield.
Ik verzon dus terplekke iets anders, maar het mocht wel niet te lang duren, daar ik op tijd een afspraak had met een oude schoolmakker. Plots kreeg ik een ingeving: Ganzenbord. Koning Jente stemde in. Na een korte race en enkele keren in de put te zijn beland, won Jente helaas deze ontmoeting. Ik was uiteraard ontgoocheld en pakte mijn biezen. MAAR ik keerde terug onder het motto: '1 veldslag maakt de oorlog niet!'

Dus de dag nadien stond ik daar weer. Koning Jente stemde weer in, omdat zijn hoogmoed zover reikt, dat de realiteit nauwelijks zichtbaar is voor hem. Deze keer had ik een zee van tijd en had ik al een spelletje in gedachten: Kienen. Jente kende dit spelletje nog van in zijn puberteit en stond te popelen om te beginnen. De inzet was als volgt: 1 rijtje: Een doos cornflakes 2 rijtjes: strijkijzer 3 rijtjes: DE TROON
Na wederom een slopende strijd won Jente op de valreep met het nummertje 65, terwijl ik nog aan het wachten was op nummertje 69. Zijn koningschap blijft dus overeind. Ik daalde opnieuw de berg af met mijn gewonnen prijzen, dit was enkel een koffiepakje dat ik gekregen had als troostprijs bij het eerste rijtje.

Van het woord ophouden had ik geen oren naar en ging onder het mom: 'Derde keer, goede keer' opnieuw de berg op. De portier zag me aankomen en deed de poort al open. Ik kende de weg nog naar de zitplaats van Jente, die me al stond op te wachten. Het eerste wat hij zei, was:" Zijt ge daar alweer?!", "Wat komt ge nu weer voorstellen?!" Ik kwam op de proppen met een interessant potje poker en had intussen al de grote sterren al uitgenodigd. Negreanu, Hellmuth, Gus Hansen... waren van de partij. Ook hier: De eerste 3 wonnen. De derde een mooie geldprijs, de 2 een nog mooiere geldprijs en de eerste de mooiste geldprijs + De troon.
Jente moest helaas als 5de uit het toernooi ( van de 15 ), ik bleef erin en eindigde 3de. Hellmuth werd eerste, maar had niet veel zin om als heerser door het leven te gaan. Jente was dus al verloren, was zijn koffer al aan het pakken, want hij voelde de bui al hangen (en wilde voor de regen thuis zijn). Hellmuth vroeg dan of iemand in de zaal deze taak wel zag zitten, en aangezien ik nog aanwezig was, gaf ik mijn blijk van interesse. Dit liet Hellmuth niet langer aanslepen, omdat er regen op komst was, dus de troon is vanaf nu MIJN duurste bezit.

Om nog even terug te komen op Koning Jente: Deze verliet het kasteel ook door de grote poort maar struikelde over een steentje waardoor hij helemaal naar beneden viel. Zo zie je maar: Hoogmoed komt voor de val!

Tijdens een ochtendwandeling was ik aan het nadenken hoe ik terug king zou kunnen worden. Ik had totaal geen idee..

Ik wandelde uren aan een stuk, zonder te stoppen, toen opeens een levend wezen in een eikenboom mijn aandacht trok. Ik liep rustig op de boom af en zag dat het een kleine pidgey was. Ik geloofde mijn ogen niet, nooit had ik gedacht dat pokémons echt zouden bestaan, maar nu wist ik wel beter. De pidgey vloog uit zijn boom en ik volgde hem, hij bracht me naar een kalm meertje, waar de zon op het wateroppervlak weerspiegelde. Pidgey had me naar zijn familie en vrienden gebracht, het was prachtig. Ik legde contacten met de pidgeys en verklaarde ze wie ik was en wat ik daar deed. De pidgeys begrepen het, ze hadden al gehoord van de strijd om de troon van de Hill en hun mening was, dat ik de enige echte king was. We bedachten een plan en begonnen er meteen aan te werken.

Na wekenlange training waren alle pidgeys geëvolueerd in pidgeots. Deze had ik nodig voor mijn plan, want pidgeots zijn nu eenmaal 7.39 maal groter als pidgeys. Ik vloog op de rug van de pidgeot die ik eerst ontmoet had, op naar de voet van de heuvel. Het waren ontelbaar veel pidgeots, juist zoals ik het wilde.

Ik beveelde de pidgeots het plan uit te voeren, een voor een stegen ze op. ze vlogen omhoog, en bleven boven de hill zweven. Met uitgestrekte vleugels blokeerde ze de zon, en het werd nacht. Alles werd donker, en de mensen keken verbaasd toe. King Joren kwam uit zijn kasteel gelopen om de kijken wat er gebeurde, en hij wist niet wat hij zag. Dagenlang leefden de mensen in de nacht, zonder een streepje licht. En ze werden het beu, kotsbeu. Ze stapten massaal op het koningshuis af en begonnen te protesteren tegen King Joren. Hij, die niet bekwaam genoeg was om de mensen te voorzien van zonlicht, was niet voorbestemd om te heersen. Op dat moment stapten King Jorn naar het koningshuis. In tegenstelling tot de andere mensen, werd hij wel belicht door de zon (De pidgeots lieten een straaltje door.) De mensen zagen dit en begonnen spontaan te juichen. King Jorn was terug. King Joren liep zijn kasteel uit, maar werd gegrepen door een Pidgeot en weggebracht, weggebracht naar de Niagara-watervallen.

Jorn regeerde nogmaals.
Dit keer onder het motto:
The sky is the limit.

Ik was op van de stress en besloot een vakantie te boeken. Ik ging naar teletubbieland en kwam daar volledig tot rust. Er was veel animatie, zo was er bijvoorbeeld op een middag een film op de buik van 1 van de teletubbies. Tinky Winky was de uitverkorene en we genoten van een film over een boerderij. Nadat ik de beelden had gezien, gekoppeld aan een retro-evenement, schoot me iets te binnen. Ik kwam in allerijl terug en wist dat de pelikaan het symbool van de berg was. Ik liet een pelikaan van stro maken en zette deze in de stad. Jorn, die nooit zijn paleis verliet, zag dit niet en de inwoners dachten aan een soort standbeeld voor 'hun' dier. Wat Jorn al helemaal niet doorhad, is dat hij hiermee de pelikaan van Stroye had binnengehaald, want toen het nacht werd, ging er een luikje open en drong ik het paleis binnen. Ik had wat kaarsenvet meegenomen en op het moment dat ik Jorn zag liggen, gooide ik het kaarsenvet in zijn ogen. Op een gegeven ogenblik (die hij niet meer had, zie rest van de zin) werd hij wakker en kreeg zijn ogen niet meer open. Hij schreeuwde luidkeels dat hij blind was. Met een blinde koning konden de inwoners niet veel aanvangen en King Jente werd verkozen voor het koningschap. Jorn werd naar het land der blinden gekegeld, waar éénoog koning is...

Koning Jente zat intussen al enige tijd op deze troon en besloot deze functie wat boeiender te maken door de gebrekkige activiteiten en evenementen in en rondom het kasteel.
Niet veel verderop lag een prachtig bos, waar Jente vroeger nog vaak in speelde toen zijn vader deze troon nog bezat, maar bij sloeg het noodlot al op vroege leeftijd toe door zijn hoogmoed, want wie hoog vliegt, kan laag vallen. Maar dit even terzijde. Dus Jente keerde terug naar de plaats waar hij menige kinderavonturen beleefde. Iedereen weet dat kinderen ondeugende kapoentjes kunnen zijn en Jente was daarop uiteraard geen uitzondering. Vroeger hield hij ervan mensen beet te nemen: Hij graafde putten en legde nadien takken en bladeren op de opening. De putten waren na al die jaren dieper en dieper geworden door plaatselijke grondverzakkingen en de takjes en twijgjes waren niet meer zo stevig als die x-jaren geleden nog waren. Jente wandelde nietsvermoedend en nostalgisch door 'zijn' bos, toen hij plots meegezogen leek te zijn door de aardbol. Was Hades hem komen halen om zijn leven uit te doen in de onderwereld? Het antwoord is 'Neen'. Jente kende de plekjes van de putten nog ongeveer, maar misrekende zich bij de 4de put: deze lag namelijk 4 meter verder: een berekeningsfout kan de beste overkomen uiteraard. Maar koning Joren staat altijd op de uitkijk om buitenkansjes te benutten en dit was ook ditmaal niet anders. Met mijn verrekijker kon ik al deze feiten vanop veilige afstand volgen en wanneer ik mijn kans zag, snelde ik naar de berg toe. Ik werd eervol en hartelijk ontvangen door de lokale bevolking die blij was dat er een nieuwe wind ging waaien. Het volk herleefde weer onder het mom van carnaval en evenementen. Jente kwijnde intussen weg in de put die hij zelf groef voor een ander.
Om dan nog maar eens terug te komen op een oud gezegde: 'Wie een kuil graaft voor ne andere, kan er nu zelf niks meer aan veranderen'

Soit, ik ben terug van weggeweest en zag dat het goed was.

Na veel klim- en klauterwerk kon Jente ontsnappen uit de put en ging direct op zoek naar revanche. Hij dacht hierbij aan één van de vorige keren dat hij troonsafstand moest doen en herinnerde zich dat de koning op elk moment uitgedaagd kon worden met een gezelschapsspel. Jente probeerde het een beetje creatief aan te pakken en stelde Joren het volgende spel voor: Mens-erger-je-niet in combinatie met Monopoly Star Wars. Het gaat als volgt in zijn werk: we spelen het spel Monopoly Star Wars en wie als eerste zich ergert, is verloren. Het spel was opgedeeld in vakjes die op de Hill ook bestonden: de wijngaard, het bos, het grasveld... Joren had wel oren naar dit intrigerende spel en stemde bijgevolg in. Het eerste rondje was proefronde, je kon niets kopen. De hillbewoners konden het spel op een groot scherm bijwonen langs het paleis en het werd in 42 landen live uitgezonden. De mensen zagen een bloedstollende game met beiden een magisch pokerface. Was Jorens pokerface nu ook beter dan die van Jente, zoals tijdens het pokertornooi ? De tijd wees het voor ons uit. Joren begon zijn geld te verliezen na enkele torens van Jente op de wijngaard en werd verplicht oa. zijn grasveld in hypotheek te verkopen. Na veel vijven en zessen kwam Jente nu ook op 'het grote plein' en 'de binnenplaats'. Toen hij enkele een ronde later nu ook de troonzaal kon bemachtigen, gooide King Joren, na enkele malen proberen weliswaar, de handdoek in de spreekwoordelijke basketbalring, die daar voor de gelegenheid hing. Zo zie je maar dat King Joren precies beter valkuil kan spelen dan mens-erger-je-niet monopoly star wars. De Hillbewoners, die de carnaval inmiddels beu waren, sloten de volkheld terug in de armen en bombardeerde hem tot troonopvolger. King Joren werd op MB-kamp gestuurd.

Maanden en jaren gingen voorbij en de wereld deed gewoon haar ding. Troonopvogler Jente zat nog steeds te wachten op zijn troon, King Joren zat nog steeds vast in het MB-kamp (hij kon er niet aan uit dat je met "wie is het" altijd op het juiste antwoord komt) en de vorige trooneisers zaten op hun respectievelijke plaatsen. Behalve 1, Eens Driekes. De enige die dapper genoeg was om het op te nemen tegen King Joren en zijn troonopvogler Jente. Hij zag met zijn enorme inzicht dat terwijl King Joren in het kamp zat, er niemand was om het land te besturen, we zitten nu eenmaal in een monarchie. Niet dat het veel uitmaakte want de jonge inwoners kregen les over de troonopvolging en de oudere inwoners geraakte er maar niet aan uit wie er nu juist op de troon zit (want door de lange en on-interessante verhalen over hun troonopvolging geraakte zelfs de meest geniale breinen in de war en kusiste vervolgens hun schup af.
Als een sluwe vos verkocht Driekes het volk de illusie van een dictatuur. Een staat geleidt door een ijzere vuist. Een man die weet waar hij aan bezig is en die weet wat hem te doen staat.
Door zijn eigen politieke partij op te richten met bepaalde standpunten (welke partij en welke andere standpunten mogen niet verder gegeven worden mits dit een neutraal forum is en geen vormen van discriminatie, geweldpleging, religieuze en poitieke overtuigingen en verbaal geweld mag inhouden), gaf Driekes het volk wat ze wouden.

Na ongeplande verkiezingen waar iedereen op tegen was, die de dag voor sommige examens van sommige studenten vielen, een zomerse dag waarop niemand goesting had om te geen stemmen maar liever gewoon op het terras te zitten, kwam toch Driekes toch wel uit de bus als de absolute winnaar. Met maar liefst 94.6 % van de stemmen kreeg hij de mogelijkheid om het land om te vormen in een dictatuur, wat hij natuurlijk deed. Geen dictatuur zoals met al eerder in de geschiedenis heeft gezien maar een dictatuur waarvan het volk hield.

Welvaart steeg, kinderen werden weer fatsoenlijk onderwezen criminaliteit daalde en het geluk van de mensen kon niet meer op. Een rijk waarmee iedereen gelukkig was. En dat allemaal door Driekes Eens. De nieuwe King (dictator) of the Hill.